Η δύναμη να λες αντίο...

Ας μιλήσουμε λίγο και για τις ερωτικές σχέσεις, που είναι ένα θέμα που απασχολεί όλους τους ανθρώπους, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Το ερωτικό κομμάτι παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή μας αφού είναι αυτό που καθορίζει τις περισσότερες φορές τη διάθεσή μας. Τι γίνεται όμως όταν αυτό το κομμάτι και συγκεκριμένα αυτός ο άνθρωπος που ανήκει σε αυτό το κομμάτι σου δημιουργεί συχνά μια άσχημη διάθεση, από την στιγμή που αντί γι' αυτό, έπρεπε να σε κάνει να πετάς σε ροζ συννεφάκια?? Εκεί είναι φίλοι μου που πρέπει να βρεις την δύναμη να πεις αντίο σε αυτόν τον άνθρωπο και να βάλεις ένα οριστικό τέλος σε αυτή την ερωτική σχέση. Έχω βγάλει ένα συμπέρασμα. Δεν πρέπει να καταπιεζόμαστε, να κουραζόμαστε, να βαριόμαστε και κυρίως να συμβιβαζόμαστε μέσα σε μια σχέση. Αντιθέτως, και πάντα κατά την δική μου άποψη  σε μια σχέση πρέπει να είσαι ερωτευμένος μέχρι εκεί που δεν πάει, κάθε μέρα..όλη μέρα, ευτυχισμένος όσο ευτυχισμένο είναι ένα πεντάχρονο όταν παίρνει δώρο, να νιώθεις ασφάλεια και να έχεις τυφλή εμπιστοσύνη στον σύντροφό σου και το κυριότερο να σε κάνει κάθε μέρα να χαμογελάς, να πετάς και να είσαι ευγνώμων που βρέθηκε στον δρόμο σου αυτός ο άνθρωπος. Αν είσαι σε μια μίζερη σχέση ή τέλος πάντων μια σχέση που σε χαλάει σαν άνθρωπο τότε πρέπει να βρεις τον τρόπο να την τελειώσεις, η ζωή είναι δική σου! Βρες την δύναμη μέσα σου να πεις το αντίο στον άλλο, βρες την δύναμη να πεις αυτό που πραγματικά νιώθεις, αυτό που πραγματικά θέλεις! Τι φοβάσαι?! Ο άλλος σίγουρα θα αντιδράσει, μπορεί να υπάρξουν και μερικές εντάσεις, μπορεί και κάτι χειρότερο αλλά θα πεις αυτό που θες εσύ, θα βγάλεις από μέσα σου μια δύναμη που ούτε εσύ ο ίδιος δεν ήξερες πως υπάρχει μέσα σου! Μερικές φορές όμως συμβαίνει και κάτι άλλο. Μπορεί να είσαι τρελά ερωτευμένος με έναν άνθρωπο, να είστε μαζί είτε λίγο είτε πολύ καιρό και να νιώθεις ότι εκεί ανήκεις, αλλά ο σύντροφός σου να μην νιώθει το ίδιο, να σου δείχνει πως βαρέθηκε, πως τον κούρασε ο έρωτας και η αγάπη σου και με αυτόν τον τρόπο να αρχίσει να σε μειώνει σαν άνθρωπο. Και θα το καταλάβεις αυτό όταν αρχίσει να σε αγνοεί, να μην είσαι μια από τις προτεραιότητές του, να σου μιλάει απότομα και άσχημα, να σε προσβάλλει... Αλλά εσύ εκεί, να τον ερωτεύεσαι ακόμη περισσότερο, να κολλάς μαζί του, να τον αγαπάς.. Αυτός να μην κάνει το βήμα να σου πει να χωρίσετε γιατί πολύ απλά θέλει να σε έχει εκεί, θέλει να έχει κάποιον να είναι εκεί όποτε βαριέται να ασχολείται μαζί του, να είσαι η καβάτζα του. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να βρεις και να βγάλεις προς τα έξω όλη την ψυχική σου δύναμη ώστε να πεις, ΦΕΥΓΩ. Θα κλάψεις, θα φωνάξεις, θα βρίσεις αλλά θα είσαι σίγουρος για ένα πράγμα.. για την αξιοπρέπεια σου!!!

(τα λόγια είναι περιττά για τον στίχο του τραγουδιού...)

Το είναι και το φαίνεσθαι...

Να είσαι ή να φαίνεσαι? Πρέπει να βγάζουμε μια τέλεια εικόνα προς τα έξω, να δείχνουμε το καλύτερο μας εαυτό στον κόσμο. Αυτό από μικρή δεν το κατάλαβα, γιατί πρέπει να δείχνεις κάτι που δεν είσαι? Και γιατί να μην είναι τέλειο αυτό που είσαι πραγματικά και να είναι αυτό που προσπαθούν να δείξουν όλοι πώς είναι? Κάνεις τα πάντα για να ανέβεις στα μάτια των άλλων, λες πράγματα που ούτε εσύ ο ίδιος δεν τα πιστεύεις, απλά τα λες για να τα πεις, τα λες για να σε συμπαθήσουν. Ποιοι? Αυτοί που σε κράζουν πίσω από την πλάτη σου? Που σου το παίζουν φίλοι και κάνουν πως σε συμπαθούν?! Δεν ξυπνάτε λέω εγώ που προσπαθείτε να γίνεται ίδιοι με όλους τους άλλους απλά και μόνο για να είσαστε αποδεχτοί στο παρεάκι τους?? Πληγώνετε τους ανθρώπους που σας αγαπάνε και δίνεται σημασία σε ζώα που θέλουν μόνο το κακό σας για να φαίνεστε ότι και καλά ανήκετε σε μια ομάδα, σε μια ομάδα ανθρώπων δήθεν ! Η ζωή σου όλη γίνεται ένα ΑΝ. Και αν δεν αρέσω στους άλλους? Αν  δεν με συμπαθήσουν? Αν δεν με θεωρούν τέλειο? Αν δεν τους αρέσει η εμφάνισή μου? Αν, αν , αν , αν.... Έχει καταντήσει μια αηδία! Κάνε το βήμα και φύγε μια φορά από αυτό που σε καταστρέφει. Νιώσε επιτέλους τι είναι σωστό, τι σου κάνει καλό και τι σε μειώνει σαν άνθρωπο. Φύγε από αυτή την ομάδα ανθρώπων που απλά σε χρησιμοποιεί και εσύ μένεις εκεί γιατί έχεις την ηλίθια εντύπωση ότι φαίνεσαι κάτι μεγάλο, κάτι άξιο μαζί τους. Υπάρχουν άνθρωποι πραγματικά δυστυχισμένοι μόνο και μόνο επειδή πιέζονται σε μια κατάσταση για να δείχνουν κουλ (cool) και όλα τα σχετικά που είναι περιττό να τα αναφέρω. Παρουσιάζουν στον έξω κόσμο μια διαφορετική προσωπικότητα, σχεδόν αντίθετη από την δική τους, έναν άλλο άνθρωπο που ούτε οι ίδιοι τον γνωρίζουν! Είναι σκληρό να βλέπεις τον κόσμο να καταστρέφεται με αυτόν τον τρόπο, να βλέπεις τους ανθρώπους να γίνονται όλοι οι ίδιοι και το χειρότερο? Να μην ξέρεις ποιος είναι αληθινός και ποιος ψεύτικος. Να μην ξέρεις αν αυτά που ακούς είναι η πραγματικότητα ή απλά λογάκια του αέρα. Και έτσι είναι που απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους, σου παρουσιάζουν έναν εξαιρετικό χαρακτήρα, μια τέλεια προσωπικότητα μέχρι που έρχεται η μέρα που απλά κουράζονται να προσποιούνται και σου φανερώνουν έναν άλλον και χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου...όσες φορές και να το πάθεις πάντα το ίδιο θα αισθάνεσαι, τα ίδια συναισθήματα θα σε κυριεύουν. Και αυτό γιατί πιστεύεις ότι δεν είναι όλοι έτσι...ή μήπως είναι????

Ακούστε και το σχετικό  τραγουδάκι.....

Ούτε καν να το σκεφτείς...

Ήμουν που λέτε τις προάλλες στον δρόμο για το σπίτι και βλέπω από μακριά μια γριά να φοβίζει έναν σκύλο με το μπαστούνι της, κατ’ακρίβειαν ήταν έτοιμη να του χτυπήσει. Αυτομάτως σκέφτηκα, “Ούτε καν να το σκεφτείς..." και πριν τελειώσω την σκέψη μου μπήκε στο λεωφορείο. Και αυτό γιατί? Επειδή πήγε να την μυρίσει. Και τι φοβήθηκες κυρά μου? Μια σταλιά σκυλάκι ήταν..

Αυτό το περιστατικό είναι η αφορμή για να δούμε λίγο πιο καθαρά και να μιλήσουμε λίγο για το θέμα που αφορά την βία ενάντια στα ζώα. Ποια η λογική να χτυπήσεις ένα ζώο, το οποιοδήποτε ζώο! Το βρίσκω όχι απλά ηλίθιο αλλά κάτι πολύ χειρότερο! Την περισσότερη βία την δέχονται οι σκύλοι. Είναι τόσα πολλά τα περιστατικά καθημερινά που πραγματικά κάνουν εμάς που λατρεύουμε αυτά τα αξιολάτρευτα τετράποδα να αγωνιζόμαστε καθημερινά να αντιμετωπιστεί αυτή η "μάστιγα" που κυριαρχεί. 

Τα χτυπάς, τα εγκαταλείπεις, τα βασανίζεις.. γιατί όλα αυτά? Σεβάσου τουλάχιστον το γεγονός ότι είναι και αυτά ψυχούλες που χρειάζονται μόνο λίγη αγάπη και φαγητό! Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο. ΕΣΥ που του συμπεριφέρεσαι τόσο ελεεινά δεν σκέφτηκες ποτέ πως γι' αυτό είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει? το μοναδικό του στήριγμα? το ότι σε αγαπάει όσο τίποτα άλλο? το ότι σε περιμένει πως και πως να επιστρέψεις σπίτι μόνο και μόνο για να σε δει? Πριν ασκήσεις οποιαδήποτε βία πάνω του σκέψου τα όλα αυτά και δες το κατοικίδιο σου και όχι μόνο, όλα τα ζώα, πιο τρυφερά. Δες τα με αγάπη όπως σε βλέπουν κι αυτά! Αγκαλιάζεις και δίνεσαι σε ανθρώπους που πίσω από τα ψεύτικα τους χαμόγελα και τις κρύες τους αγκαλιές κρύβουν για σένα ένα μίσος και συμπεριφέρεσαι τόσο σκάρτα σε αυτές τις ψυχούλες που σε κοιτάνε τόσο βαθιά όπως σε κοιτάει ένα μωρό μόλις γεννηθεί.. δίχως κακία, δίχως μίσος και αντιζηλία!!! 

Γι' αυτό, ούτε καν να το σκεφτείς να ασκήσεις την οποιαδήποτε βία επάνω του! Μάθε επιτέλους να ξεχωρίζεις τα καλά από τα κακά ζώα... και δεν εννοώ πως υπάρχουν κακά ζώα...... ο νοών νοείτω..!!!

Ραντεβού του χρόνου στην Σουηδία...!!

Και επειδή σας έχω υποσχεθεί την ύπαρξη μιας πιο ευχάριστης νότας στο blog, σήμερα θα μιλήσουμε για την προχθεσινή Eurovision. Καταρχάς να πω πως είναι ένας διαγωνισμός που η κάθε χώρα πιστεύει και έχει μια τεράστια αισιοδοξία ότι θα πάρουν την πρωτιά(θα τον έλεγες και διαγωνισμό αισιοδοξίας). Μπορεί να έχουν το πιο ηλίθιο, βαρετό ή οτιδήποτε άλλο τραγούδι αλλά εκεί αυτοί το υποστηρίζουν μέχρι αηδίας! Κατά δεύτερο, να πω πως είναι ο διαγωνισμός που οι χώρες έχουν την δυνατότητα μέσα από την ψηφοφορία να δείξουν τις αντιζηλίες, τα πολιτικά-οικονομικά τους συμφέροντα αλλά και  την ιδιαίτερη συμπάθεια τους για μια άλλη χώρα. Τουλάχιστον έτσι το βλέπουμε οι περισσότεροι. Ας τα αφήσουμε όμως αυτά και ας περάσουμε στο κυρίως θέμα. Εγώ προσωπικά την φετινή Eurovision την βρήκα όχι μόνο βαρετή αλλά χειρότερη και από επεισόδιο της "λάμψης"! Που πήγαν τα ωραία παραδοσιακά τραγούδια της κάθε χώρας, τα χορευτικά κομμάτια που σε έκαναν να σηκωθείς από την πολυθρόνα και να τα ακούς ακόμα και δέκα χρόνια μετά? Μου ήρθαν όλοι με τις μπαλάντες που όχι μόνο σε κοιμίζουν αλλά σε κάνουν να σου φαίνονται αυτά τα τρία λεπτά αιώνας! 

Η Ελλάδα, μας εκπροσώπησε με μια δυναμική μπαλάντα. Αρχικά το κομμάτι δεν μου άρεσε, το βρήκα πολύ συνηθισμένο αλλά από τις πολλές φορές που το άκουσα όχι μόνο μου άρεσε αλλά το λάτρεψα η αλήθεια είναι! Μπορεί να ήταν μια μπαλάντα που ακούγεται συνηθισμένη αλλά αν την παρατηρήσεις έχει κάτι το εκρηκτικό μέσα της! Βέβαια, η σκηνική παρουσία της Κύπριας Μαρίας Έλενας Κυριάκου έφερνε λίγο (πολύ) σε Celine Dion, εγώ το είδα και ως "αντιγραφή" της θρυλικής τραγουδίστριας, η λεγόμενη μίμηση. Δεν μιμήθηκε μόνο το στυλ της αλλά και τον τρόπο που είπε το κομμάτι,το στήσιμο στην σκηνή, τις κινήσεις των χεριών ακόμα και του βλέμματος! Αυτό εμένα δεν μου άρεσε όπως και σε πολλούς άλλους απ’ ότι έχω διαβάσει σε ξένα άρθρα, γι’ αυτό και είχε και περισσότερα αρνητικά σχόλια η εμφάνισή της. 

Από την άλλη η Κύπρος, μας εκπροσώπησε με μια εξαιρετική θα έλεγα μπαλάντα. Μπορεί να μην ήταν δυναμική και να σε καθήλωνε, είχε όμως μια ηρεμία. Σε συνδυασμό με την υπέροχη και ζεστή φωνή του Γιάννη Καραγιάννη και τον ρυθμό του τραγουδιού που παράπεμπε σε τραγούδι για κάποια ρομαντική ταινία, άξιζε μια καλύτερη θέση!

Όσο αφορά την νικήτρια χώρα της βραδιάς δεν θα πω πολλά. Για μένα το τραγουδάκι της Σουηδίας δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο για να πάρει την πρωτιά. Προσωπικά δεν μου άρεσε, ούτε θα έβαζα να το ακούσω. Και όπως διαδίδεται τις τελευταίες δυο μέρες το τραγουδάκι της Σουηδίας είναι κλεμμένο, αφού η ομοιότητα με το γνωστό σε όλους τραγούδι του David Guetta, "Lovers On The Sun" είναι αρκετά μεγάλη έτσι ώστε να γίνει αντιληπτή . Παρόλα αυτά, βρήκα εξαιρετικό τον στίχο και το νόημα του τραγουδιού. Ίσως το τραγούδι με το καλύτερο νόημα της Eurovision για το 2015!

Όμως δεν θα αναλύσουμε τα τραγούδια όλων των χωρών! Αυτό που έχω να πω είναι πως για μένα η χώρα που άξιζε την νίκη ήταν η Λετονία. Παρόλο που μου άρεσε και η συμμετοχή της Ιταλίας, ήταν εξαιρετική εξίσου, η Λετονία μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ήταν ένα τραγούδι και μια εμφάνιση πολύ ξεχωριστή! 

Και ας περάσουμε στο θέμα που έχει συζητηθεί περισσότερο σε Ελλάδα και Κύπρο. Όταν η Ελλάδα έδωσε το 10 και όχι το 12 στην Κύπρο είχα πάθει σοκ! Είπα, " Αν είναι δυνατόν, αδέρφια είμαστε!", τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ. Όταν όμως μετά η Κύπρος με την σειρά της έδωσε 8 στην Ελλάδα, τότε έπεσα από τα σύννεφα! Εκεί είναι που είπα " Δεν ντρεπόμαστε λίγο?? ". Τα είχα χάσει  και με την ψηφοφορία της Ελλάδας και με της Κύπρου. Αργότερα όμως διάβασα ένα άρθρο που αφορούσε την βαθμολογία και εξηγούσε αναλυτικά γιατί Ελλάδα και Κύπρος δεν αντάλλαξαν τα δωδεκάρια τους. Πολύ απλά το κοινό της Κύπρου έδωσε στην Ελλάδα την 1η θέση αλλά η κυπριακή επιτροπή την 6η θεση, γι'αυτό και πήραν το 8 από την Κύπρο. Από την άλλη  το κοινό της Ελλάδας έδωσε την 3η θέση στην Κύπρο και η επιτροπή την 2η θέση, γι'αυτό και το 10. Η επιτροπή με την δική της βαθμολογία δεν έφερε τα αποτελέσματα που θέλαμε. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει λόγος να δημιουργηθούν εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Έτσι είναι αυτά, η επιτροπή πάντα με την δική της επέμβαση ανέτρεπε τα πάντα! Και το λέω αυτό γιατί συζητήθηκε αρκετά από δικούς μου ανθρώπους για αυτά τα δυο δωδεκάρια. Δεν χρειάζεται να εκνευρίζεστε αγαπημένοι μου ούτε να δημιουργείτε νέες αντιπάθειες για ένα τόσο γελοίο θέμα! Ένας διαγωνισμός τραγουδιού είναι.. αν είναι δυνατόν..

Αυτά είχα να πω περί Eurovision. Μπορεί να έχετε διαφορετικές-αντίθετες απόψεις από την δική μου. Δικαίωμα σας...γούστο σας, καπέλο σας! Ραντεβού του χρόνου στην Σουηδία! 

            

Ρατσισμός.... ΓΙΑΤΙ?

Το σκέφτηκες καλά πριν αποκαλέσεις τον άλλο "μαύρο", "άσπρο", "κίτρινο", "κοντό", "χοντρό”, ανορεξικό", "άσχημο", "αγράμματο"? Για ξανασκέψου το πριν το κάνεις! Απορώ πραγματικά με την λογική μερικών ανθρώπων, μια λογική τόσο συντηρητική και στενόμυαλη που όχι μόνο υπάρχει αλλά και επικρατεί  στις μέρες μας. Η αφορμή για να αναλύσω ένα τέτοιο θέμα ήταν μια νέα ελληνική σειρά που άρχισα προχθές. Η σειρά λέγεται "Εθνική Ελλάδος" και πραγματικά το σενάριο του Γιώργου Καπουτζίδη δεν με έχει συγκινήσει μόνο αλλά κάτι πιο βαθύ.. με έχει ευαισθητοποιήσει! Είναι σπάνιες οι σειρές τέτοιου κοινωνικού περιεχομένου για την εποχή μας. Λοιπόν, αυτή η σειρά με έκανε να δω την ζωή με άλλο μάτι. Και δεν εννοώ ότι πριν την αρχίσω μισούσα την διαφορετικότητα ( μαύρους, άσπρους, κίτρινους κλπ.) αλλά με έκανε να δω την διαφορετικότητα ως κάτι εξαιρετικά καλό αγαθό για τον άνθρωπο. Σήμερα, οι πλείστοι δεν αντιλαμβάνονται την πολυτιμότητα αυτής της διαφορετικότητας δείχνοντας ρατσισμό ακόμα και σε  ανθρώπους που δουλεύουν γι' αυτούς. Και αυτό γιατί? Επειδή τυχαίνει να έχουν διαφορετικό χρώμα ή οτιδήποτε άλλο "κύριε τέλειε" ??? Γιατί τον κράζεις? Γιατί του συμπεριφέρεσαι τόσο αισχρά? Γιατί τον υποτιμάς? Γιατί τον μειώνεις? Θα σου πω εγώ το γιατί. Γιατί πιστεύεις ότι έτσι θα δείχνεις μάγκας και επειδή έχεις την ψευδαίσθηση πως εσύ είσαι ο ανώτερος! Αλλά αυτό το στερεότυπο του "εγώ είμαι και κανείς άλλος" όχι μόνο πρέπει να εξαφανιστεί αλλά πρέπει να πολεμηθεί! Επίσης, μερικά κολλήματα κάποιων όσο αφορά τις σεξουαλικές προτιμήσεις των συνανθρώπων μας δεν περιγράφονται! Ειλικρινά απορώ μαζί με εσάς τους "ΑΝΤΡΕΣ" που όταν ακούσετε για ομοφυλόφιλους κάνετε σαν να σας σκότωσαν την μάνα! Φωνάζετε, βρίζετε, επιτίθεστε και το κυριότερο τους ενοχοποιείται ότι αυτοί καταστρέφουν την εικόνα του κόσμου. Δεν κοιτάτε λέω εγώ τα χάλια σας που είστε ένα μάτσο ίδια ανθρωπάκια που προσπαθούν να φανούν μέσα από το πόσες γκόμενες θα ρίξετε, τι θα φορέσετε για να τις ρίξετε και πόσα ποτά θα τις κεράσετε μέχρι να σας δώσουν αυτό που λιγουρεύεστε?? Γίνομαι απότομη αλλά έτσι εκφράζομαι!  Το άλλο που το βάζεις, το κλασσικό "αρσενικό" όταν τον ρωτήσεις για τον γιο του τι θα κάνει με τη ζωή του και τέτοια είναι σίγουρο ότι θα σου απαντήσει με την εξής φράση, " Μόνο καμία αδερφή μη μου βγει και ας γίνει και αστροναύτης!" Κάτι περισσότερο από τραγικό θα το έλεγα! Βέβαια έχουμε και την άλλη κατηγορία ανθρώπων που το παίζουν φιλελεύθεροι και χωρίς προκαταλήψεις, ισχυρίζονται ότι δεν τους ενοχλεί τίποτα αλλά όταν έρθουν αντιμέτωποι με την διαφορετικότητα λειτουργούν σαν όλους τους άλλους. Και έρχομαι τώρα εγώ και σας ρωτάω αγαπητοί αναγνώστες, αξίζει αυτή την μερίδα ανθρώπων  να τους αποκαλούμε ανθρώπους?  Προσωπική μου και ταπεινή μου γνώμη, "φίλε" ρατσιστή άλλαξε λίγο-πολύ τα μυαλά σου, τον τρόπο σκέψης σου, δες πιο καθαρά πιο πέρα από αυτό που έμαθες να βλέπεις, βγάλε για λίγο τα κολλήματα που έχεις στο κεφάλι σου, αγωνίσου για την διαφορετικότητα των γύρω σου και θα δεις πως ο κόσμος είναι πιο όμορφος έτσι ! 

10+1 λόγοι για να επισκεφτείς την Λεμεσό !!!

Όπως σας έχω αναφέρει στο προηγούμενο μου άρθρο αγαπητοί μου αναγνώστες κατάγομαι από την πιο όμορφη πόλη της Κύπρου, την Λεμεσό! Αν δεν έχετε πάει, δεν έχετε πάει πουθενά. Το καλοκαιράκι είναι μια καλή ευκαιρία να μας επισκεφτείτε και γι’ αυτό σας προτείνω 10+1 λόγους για να σας πείσω.....

1.  Η παραλιακή μας (όλη από την αρχή μέχρι το τέλος) είναι απλά μαγευτική! Τώρα ειδικά που την έχουν φτιάξει θα σας χαρίσει αξέχαστες στιγμές..

2.    Η "Μαρίνα" μας, που την έχουν τελειώσει πέρυσι τον Ιούνη είναι απλά μοναδική με τα πολύχρωμά της φώτα και τα σκάφη πολυτελείας που την στολίζουν και  περιτριγυρισμένη από καφετέριες και εστιατόρια σας δίνει την δυνατότητα να κάνετε πράγματα μαζί με τα άτομα που αγαπάτε.

3.   Τα γραφικά της σημεία είναι ότι καλύτερο για αξέχαστες βόλτες και φωτογραφίες.

4.   Οι θάλασσές της...Μπορεί να είναι  από τις πιο κρύες θάλασσες του νησιού αλλά είναι κρυστάλλινες και απολαυστικές για τα ζεστά καλοκαίρια της Κύπρου.

5.   Ο καταπληκτικός συνδυασμός βουνού-θάλασσας που θα σας προσφέρει. Είσαι λάτρης του βουνού? Είσαι λάτρης της θάλασσας? Η Λεμεσός είναι η ιδανική πόλη αφού βουνό και θάλασσα είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που μπορείς με μεγάλη ευκολία να τα συνδυάσεις. 

6.   Η νυχτερινή ζωή. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρίσκεσαι Λεμεσό και  να περάσει ένα βράδυ χωρίς διασκέδαση. Η πόλη μας είναι στο νούμερο ένα στην Κύπρο όσο αφορά την διασκέδαση.

7.   Τα αρχαία της μνημεία και κτήρια. Αν αγαπάς την ιστορία τότε η Λεμεσός είναι μια εξαιρετική επιλογή για να σου μάθει νέα πράγματα για την ιστορία και τον πολιτισμό. 

8.   Οι εκκλησίες της. Είναι ξεχωριστές και η αρχιτεκτονική τους είναι πλούσια. Μια επίσκεψη σε αυτές θα σε κάνει να αισθανθείς την πολυτιμότητα των εκκλησιών γενικά.

9.   Το καλό φαγητό. Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία του καλού και νόστιμου φαγητού. Γεμάτη από ταβέρνες με ποικιλία φαγητών, είτε είσαι χορτοφάγος, είτε αγαπάς το ψάρι ή το κρέας, η Λεμεσός σου προσφέρει τα πάντα όσο αφορά τις νοστιμιές που επιθυμείς!

10.  Οι χώροι διαμονής. Η πόλη μας είναι φημισμένη για τα υπέροχα ξενοδοχεία που διαθέτει και το κυριότερο τα περισσότερα είναι δίπλα από το κύμα!!!

11. Η ζεστασιά και η φιλοξενία των ανθρώπων της.. Εμείς που καταγόμαστε από την Λεμεσό έχουμε μια ιδιαίτερη αδυναμία στους ξένους που μας επισκέπτονται και γενικά είμαστε παιδιά έξω καρδιάς, οπότε και μόνος να έρθεις διακοπές στα μέρη μας θα σε κάνουμε να αισθανθείς ότι ανήκεις εδώ!

 

Είμαι σίγουρη πως σας έπεισα....!!! 

Ελλάδα-Κύπρος. Τόσο ίδιες και παράλληλα τόσο διαφορετικές...

Όπως σας έχω αναφέρει είμαι από την Κύπρο, συγκεκριμένα από την πιο όμορφη πόλη του νησιού μου, την Λεμεσό(και είμαι εντελώς αντικειμενική)! Στα 17 μου αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα, εδώ στην Θεσσαλονίκη μας για να σπουδάσω. Μέσα από αυτή μου την απόφαση έχω καταλάβει πολλά και έχω αναθεωρήσει για πολλά πράγματα.  Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι το γεγονός πως υπάρχουν τόσες πολλές ομοιότητες ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο αλλά η έκπληξη είναι πως παράλληλα υπάρχουν άλλες τόσες διαφορές, ίσως και περισσότερες. Σίγουρα και εσείς τις έχετε παρατηρήσει απλά δεν τις σκέφτεστε γι’ αυτό ας ξεκινήσουμε να τις μελετάμε. Καταρχάς, ο συντηρητισμός που επικρατεί στην Κύπρο θα τον χαρακτήριζα το λιγότερο τραγικός. Είναι αδικαιολόγητο να ζούμε στην εποχή που ζούμε και να υπάρχουν αρκετά ( αν όχι και τα περισσότερα) άτομα που κουβαλάνε τα μυαλά των προ παππούδων μας. Είναι ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα. Εδώ στην Ελλάδα οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτόμυαλοι, το έχω καταλάβει από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην Θεσσαλονίκη. Τώρα εσείς θα αναρωτιέστε πως εννοώ αυτόν τον συντηρητισμό της Κύπρου. Είναι γνωστό πως είμαστε μια κλειστή κοινωνία, με λίγους κατοίκους και γι’ αυτό πιστεύω έχουμε μείνει λίγο πίσω, γεμάτοι προκαταλήψεις για κοινωνικά θέματα κυρίως. Θα σας αναφέρω μερικές από τις προκαταλήψεις που έχουμε ως νησί, έτσι γιατί θέλω να εκφραστώ μέσα από την δυνατότητα που μου δίνει το blog μου. "Πότε εννα έβρεις κανένα καλό παιδί να σε πάρει ; κάμνε γλήγορα να σε δούμε νυφούα τζαι να μας κάμεις τζαι κανένα εγγονούι" Και το καλύτερο ; " Παπούτσι που τον τόπο σου τζαι ας εν τζιαι μπαλωμένο " Ναι.. αυτή τη φράση μπορούν να την κάνουν και τατουάζ για να την βλέπουν συνέχεια.. Πόσες φορές τα άκουσα όλα αυτά από την τρίτη ηλικία να τα λένε στις πιο νέες της εποχής μας. Σε οικογενειακά τραπέζια, σε γάμους, βαφτίσια και γενικά οικογενειακές συναντήσεις. Πάντα οι πιο μεγάλες σε ηλικία ( για να είμαι και λίγο ευγενική, δεν θα τις πω γριές ) πρέπει να ρωτήσουν την εγγονή της ξαδέρφης τους αν βρήκε το "καλό παιδί" για να την πάρει. Και που να την πάει καλή μου; ; ; ; Αυτό δηλώνει φανερά φαινόμενο  μισογυνισμού!!! Γιατί δηλαδή η γυναίκα πρέπει να βρει τον τέλειο άντρα ;  Για να εξαρτάται από αυτόν ;  Δεν μπορεί μόνη της να τα βγάλει πέρα ;  Πρέπει να έχει την αντρική συντροφιά για να είναι ευτυχισμένη ;  Όλα αυτά τον τελευταίο καιρό κάνουν σβούρες στο κεφάλι μου. Πιστεύω είναι εντελώς λάθος και λυπάμαι πραγματικά που μέχρι και οι γυναίκες της Κύπρου σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο. Δεν λέω να μην παντρεύονται οι κοπέλες αλλά όχι ντε και καλά μόλις μπουν στα 20. Πιστεύω πως αυτή είναι και η βασικότερη διαφορά μας με την Ελλάδα. Οι γυναίκες στην Ελλάδα είναι πιο φιλελεύθερες, δεν σκέφτονται ότι πρέπει να βρουν τον "γαμπρό" πριν τα 25 και να κάνουν οικογένεια γιατί μετά θα τις θεωρούν γεροντοκόρες. Αν είναι δυνατόν, ζούμε στον 21ο αιώνα! Να προσθέσω πως κάθε 2-3 μήνες που πάω πίσω στο νησί μου για διακοπές έχω το εξής πρόβλημα. Τα μάτια των γνωστών να με βλέπουν από πάνω μέχρι κάτω και έπειτα τις γλώσσες τους να στάζουν το φαρμάκι τους. " Μα είδες την τι εφόρισε σήμερα ; " , " Αμάν, πως εν έτσι τα μαλλιά της ;  " , " Εκατάλαβες ότι εν κάμνουν πλέον παρέα ;  ( ο χ με τον ψ για παράδειγμα)" Και έρχομαι εγώ και σας ρωτώ. ΤΙ ΣΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ;  ΓΙΑΤΙ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ;  Το καταλαβαίνω είμαστε μικρό νησί, μπορεί να γνωριζόμαστε όλοι (σχεδόν) μεταξύ μας, αλλά γίνεται λίγο πιο διακριτικοί! Όποτε έρχομαι πίσω Θεσσαλονίκη μετά τις διακοπές δεν έχω αυτό το πρόβλημα, δεν ασχολείται κανείς ούτε με την εμφάνιση μου, ούτε με τα προσωπικά μου και έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Και το κακό είναι πως το έκανα και εγώ αυτό το ηλίθιο πράγμα μέχρι την μέρα που ήρθα να σπουδάσω και κατάλαβα πως είναι ανώφελο και ανώριμο αλλά τι να κάνουμε έτσι έχουμε μάθει σαν λαός.  Για τον ρατσισμό δεν θα μιλήσω. Είναι γνωστό ότι υπάρχει παντού ο ρατσισμός, ακόμη και στην Ελλάδα που είναι και καλά πιο ανοιχτόμυαλοι. Είναι και ένα κοινό χαρακτηριστικό Ελλάδας- Κύπρου που δυστυχώς τον αντιμετωπίζουμε παντού ακόμα και στις πιο καθημερινές μας συνήθειες. Το χειρότερο όμως είναι όταν βλέπω τον ρατσισμό σε νέους της ηλικίας μου, αυτό είναι λυπηρό. Μπορώ να μιλάω ώρες γι’ αυτό το θέμα, αλλά δεν θα το συνεχίσω γιατί πολύ απλά δεν θα σταματήσω να γράφω και θα γίνω το λιγότερο κουραστική. Μπορεί να είμαστε αδέρφια με την Ελλάδα αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω αυτές τις διαφορές.. ή μάλλον μπορώ ;  Μιας και εγώ εδώ και ενάμιση χρόνο αναθεώρησα για πολλά πράγματα και αφήνω αυτές τις προκαταλήψεις πίσω, μακριά από εμένα και τα ιδανικά μου...

Φιλία μεταξύ των δύο φύλων.Υπάρχει....;;;

Ίσως το ερώτημα που δημιουργεί τις περισσότερες διαφωνίες μεταξύ των δυο φύλων. Τα γιατί είναι πολλά! Έχω παρατηρήσει πως οι περισσότεροι άντρες υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει φιλία μεταξύ αυτών και των γυναικών. Αυτό γιατί πιστεύουν πως σίγουρα κάποιος από τους δύο θα δει τον άλλον ερωτικά, είτε θέλει είτε όχι, θα συμβεί. Βέβαια δεν είναι έτσι όλοι, υπάρχουν δυο κατηγορίες αντρών σε αυτό το θέμα. Λοιπόν, η πρώτη και η πιο μικρή κατηγορία  είναι οι άντρες που πιστεύουν και υποστηρίζουν την φιλία ανάμεσα στα δύο φύλα. Η δεύτερη και μεγαλύτερη κατηγορία είναι αυτοί που απλά θεωρούν πως δεν γίνεται ένας άντρας και μια γυναίκα να είναι δυο καλοί φίλοι. Οι συγκεκριμένοι δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο θέμα αυτό αφού το θεωρούν δεδομένο πως άντρας-γυναίκα-φιλία δεν πάνε μαζί! Μπορούν να κάνουν παρέα μαζί με μία κοπέλα αλλά δεν την θεωρούν με καμία δύναμη φίλη τους και έχουν πάντα το ερωτικό κομμάτι στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Από την άλλη ο περισσότερος γυναικείος πληθυσμός υποστηρίζει με μεγάλη δυναμικότητα το μοντέλο φιλίας άντρα-γυναίκα. Ελάχιστες είναι αυτές που αρνούνται πως υπάρχει τέτοια φιλία και πιστεύουν πως κάποτε θα υπάρξει κάτι ερωτικό ανάμεσα στα δυο φύλα. Παρόλα αυτά, υπάρχει και μια μειονότητα γυναικών που άλλα λέει και άλλα κάνει. Αυτού του είδους οι γυναίκες λένε χίλια δυο για αυτήν την φιλία, την υποστηρίζουν στο 100%, περηφανεύονται πως έχουν κολλητό και όχι κολλητή αλλά καταβάθος βλέπουν τον κολλητό τους και γενικά τους φίλους τους ερωτικά και εκεί είναι που γίνεται το μεγάλο μπέρδεμα. Καταλήγουν να μην ξέρουν τι θέλουν και χάνουν και τους "κολλητούς-φίλους" τους και τους "έρωτες" τους. Τώρα όμως θα λέτε  "αυτή λέει λέει και δεν είπε ακόμα τι θέση παίρνει η ίδια" έτσι δεν είναι; Λοιπόν, εμένα προσωπική μου γνώμη για το φλέγον θέμα είναι πως όχι μόνο πιστεύω στην φιλία μεταξύ των δυο φύλων αλλά την υποστηρίζω 100% !!! Και δεν το λέω για να το πω απλώς, το πιστεύω πραγματικά. Βλέπετε, οι γυναίκες δεν μου έδειξαν και το καλύτερο τους πρόσωπο όσο αφορά τη λέξη φιλία, σε αντίθεση με τους άντρες. Το λέω αυτό γιατί οι περισσότεροι μου(στενοί) φίλοι είναι αγόρια. Δεν το θεωρώ καθόλου παράλογο ούτε κακό αλλά κυρίως ούτε ανήθικο και το τονίζω αυτό γιατί στην Κύπρο είμαστε μια κοινωνία πιο στενή, πιο συντηρητική... πως να το πω! Οι περισσότεροι στο νησί μου γεννιούνται και μεγαλώνουν με μικρά και στενά μυαλά, δεν βλέπουν πιο μπροστά, έχουν μείνει στον αιώνα του παππού μου! Όμως πως να το κάνουμε που εμένα οι φίλοι μου με καταλαβαίνουν και με σέβονται περισσότερο από την οποιαδήποτε "φίλη" που είχα; Και για να σας το κάνω πιο συγκεκριμένο, η σχέση που έχω με τον κολλητό μου είναι μια σχέση αδερφική. Βριζόμαστε, τσακωνόμαστε, διαφωνούμε, περνάμε και  καλά.. δεν λέω... αλλά κυρίως δεν σκεφτήκαμε ποτέ το ερωτικό κομμάτι να υπάρξει και να κυριαρχήσει  μεταξύ μας! Αυτός είναι και ο λόγος που τον θεωρώ κολλητό μου. Για μένα είναι αδερφός, με καταλαβαίνει, με στηρίζει αλλά κυρίως μου λέει τα πράγματα με το όνομά τους, είναι αληθινός! Όπως κάνουν και οι άλλοι μου οι φίλοι εξάλλου. Αν με ρωτάτε, η φιλία άντρα-γυναίκα είναι και η πιο αληθινή, υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις αφού βρίσκεις  φιλίες μεταξύ γυναικών που είναι εξίσου αληθινές, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Θέλω να συμπληρώσω, πως εμείς οι άνθρωποι οφείλουμε να βάζουμε κάποια όρια στην ζωή μας, Για παράδειγμα, αν μια γυναίκα βλέπει ερωτικά τον χ, ψ να τον βλέπει ΜΟΝΟ ερωτικά, δεν είναι καθόλου ωραίο  να τον πλησιάσει σαν φίλη και στο τέλος να προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι άλλο. Αυτό ισχύει και για το αντίθετο φύλο. Μερικοί άντρες πλησιάζουν κάποια κοπέλα που τους αρέσει, που την βλέπουν διαφορετικά και στη συνέχεια προσπαθούν να την προσεγγίσουν με άλλο τρόπο έτσι ώστε να δημιουργηθεί αυτό το κάτι ερωτικό μεταξύ τους. Για μένα αυτό είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος. Αν εξελιχτεί κάτι άλλο μέσα από μια φιλία, δηλαδή αν αρχίσετε και νιώθετε πράγματα για τον άλλο/άλλη τότε λυπάμαι αλλά δεν ήταν ποτέ φιλία. Η λέξη φιλία είναι ιερή και κάποιοι την έχουν κάνει να μοιάζει με αηδία γι’ αυτό και έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας. Να είστε αληθινοί με τα αισθήματά σας, να λέτε αυτό που θέλετε από την αρχή, να ξέρετε τι θέλετε και να μάθετε να βάζετε ταμπέλες στους ανθρώπους σας! Αυτό κάνω και εγώ και αποφεύγω τα μπερδέματα...!